23 oktober: township en robbeneiland

Weer geprobeerd om een tafeltje te bemachtigen bij het ontbijt en gelukkig waren we er als een van de eerste, later schoven een vader en dochter bij ons aan. De township tour begon in het busje al toen de chauffeur het een en ander uitlegde over hoe de zwarten, kleurlingen, aziaten en blanken gescheiden werden. Eenmaal in de township stond Mbele klaar om een wandeling door Lhana te maken, de kleinste en eerste township van Kaapstad. Tijdens onze tocht maken we kennis met een medicijnman, verschillende projecten in de wijk die door de wijk zijn opgezet en zien we hoe de mensen hier leven. Er zijn vroeger 'huizen' neergezet door de overheid waar arbeiders met 16 man kon gaan wonen, zonder vrouw en kinderen. Met de tijd zijn de vrouw en kinderen hierbij in getrokken waardoor zo'n hostel plaats moest bieden aan 16 gezinnen, ofwel er was geen privacy. Kleine houten 'huisjes' werden er omheen gebouwd en op plaatsen waar ruimte was. De townships zijn steeds groter geworden. Er is wel stoom wat de mensen van de overheid krijgen. Er zijn een paar wc's die vanwege de hygiene 1x per week schoon worden gemaakt...1x per week. Geen douche maar een kraan waar je je emmertje met water kan halen. De huisjes zijn eigenlijk geen huis te noemen, het zijn echt krotten gemaakt van wat hout, plastic en golfplaten. De overheid is bezig met het bouwen van huizen om de krotten te vervangen, er is een wachtlijst en zodra jij aan de beurt bent ruim je je krot op om ruimte te maken. Deze township zal dus op den duur verdwijnen. Gelukkig want je snapt niet dat mensen zo kunnen leven. Na deze heftige tour lopen we wat door de stad en lunchen we bij het waterfront waar onze boot om 15.00 vertrekt naar Robbeneiland. Op het eiland krijgen we een rondleiding van een oud-gevangene. Indrukwekkend om de gevangenis te zien, helaas is het engels van onze gids niet zo goed waardoor we de helft van de informatie niet mee krijgen. Na de rondleiding een tour over het eiland waar we zagen waar de gevangenen vroeger moesten werken en ook de begraafplaats van toen het eiland een plek waar waar mensen met lepra naartoe werden gebracht. Tegenwoordig wordthett eiland gebruikt voor de toeristen maar ook wonen er mensen die op robbeneiland werken. Met de boot terug ging minder goed dan de heenweg. Harde wind, enorme golven en een kleine boot, geen goede combinatie. Nu snappen wedat ze de tour soms annuleren door de weersomstandigheden. Eenmaal op de wal voelen we ons gelijk beter. We eten bij Fork, aangeraden door Rianne en zeker de moeite waard.