Yogyakarta

Vanmorgen rijden we om 7.30 naar een dorpje net buiten de stad. Daar fietsen we door kleine dorpjes en zien we het normale leven van de mensen hier. Erg leuk en heel erg heet. De fietsen zijn uit de vorige eeuw dus dat kost nog meer inspanning. Weer terug bij ons hotel nemen we een duik in het zwembad om even af te koelen. We zitten hier vlak bij de straat met de meeste restaurants dus we lunchen en nemen daarna een fietstaxi (bekac) naar het centrum. We lopen wat rond in de oude wijk, maken weer de nodige foto's met Indonesiërs (op de vraag waarom ze dat toch willen zeggen ze: because you are so special.. Uhm oke) en komen via ondergrondse gangen in een vroegere ondergrondse moskee. Daarna lopen we door de kunstenaarswijk. Yogyakarta staat bekend om de batikkunst, er zijn hier dan ook veel ateliers. Als we even staan te kijken waar we naartoe moeten raken we in gesprek met een jongen die werkt in een museum in de buurt. Hij spreekt goed Engels en wijst ons de weg naar het Kraton (sultanspaleis). Verder verteld hij wat over de Batikkunst. Er is veel neppe Batik in de omloop, machinaal vervaardigd verkocht als origineel. Coca-Cola batik, als je dit in het water houd komt er bruin water vanaf. Als we iets willen kopen moeten we oppassen, echte kunstenaars zullen je nooit aandringen iets te kopen, nooit entree vragen enz. Verder nooit een fietstaxi nemen van iemand die engels spreekt, die gaan je sowieso afzetten. Hij weet een gallerie waar de batik gemaakt wordt door studenten van de universiteit, gesponsord door de overheid, die de batikkunst in stand willen houden, klinkt leuk om even te kijken. Hij regelt een, in dit geval, brommer-taxi voor 1/3 van het geld dat we net hebben betaald, tsjah, zijn we bij ons vorige ritje toch belazerd. In het atelier krijgen we uitleg door een student, erg leuk en erg knap hoe ze de doeken maken. Daarna even rondgekeken, de prijzen vallen ons heel erg mee en we kopen 2 doeken als souvenir. We lopen langs heel veel mobiele eettentjes richting het Kraton om even een foto te maken en nemen weer een betac richting de restaurants. Net op internet gezocht naar het atelier waar we geweest zijn. Er staan verdacht veel verhalen van toeristen op internet die 'toevallig' een local tegenkwamen die goed Engels sprak, heel aardig was, niet opdringerig was en een goed, echt batikatelier kende waar studenten het werk maakten, die een becac regelde voor weinig geld enz enz. Ik denk dat we keihard belazerd zijn. Ach ja, t zijn en blijven leuke souvenirs, misschien is het echt, misschien komt het ergens uit een printer rollen.. Vanavond op tijd slapen, de komende 2 dagen zijn lange reisdagen om de afstand naar Mt. Bromo te overbruggen.